نتیجه یک تحلیل محتوا (آرنِت، 2008) از پژوهش‌های منتشرشده در مجلات انجمن روانشناسی آمریکا (APA) نشان می‌دهد که 68 درصد نمونه‌های مطالعاتی این تحقیقات، آمریکایی(آن هم نه همه آمریکایی‌ها؛ بلکه دانش آموزان دبیرستانی)، 28 درصد دیگر کشورها؛اعم از کانادا و برخی کشورهای صنعتی اروپا، 3 درصد آسیایی، حدود 1درصد آمریکای لاتین، وکمتر از 1 درصد آفریقای هستند! پس 96 درصد تحقیقات در آمریکا و اروپا انجام شدهاست. این به چه معنی است؟
یعنی یافته‌هایی که روی دانش آموزان آمریکایی انجام شدهتبدیل به یک یافته علمی جدید میشود، و بعد راجع به قانونمندی حاکم بر انسان نسخه پیچ می‌شودو می‌آید این سردنیا و به من آموزش داده میشود که
- تو اینگونه عمل کن!»
- بافرزندت اینگونه باش!»
- با همسرت آن‌گونه باش!»
بعد می‌پرسم بر چه اساسی باید اینگونه و آن‌گونه باشم؟»
- جواب می‌دهند پژوهش‌ها نشان داده!»
می‌پرسم پژوهش‌ها کجا نشان داده؟»
- می‌گویند در آمریکا نشان داده است!».
آیا انسان آمریکایی، مرد آمریکایی، زن آمریکایی مساوی و شبیه مرد و زن آسیایی و ایرانی است؟!
آیا مرد و زن ایرانی با همان فرهنگ آمریکایی بزرگ شده با همان ارزش‌ها؟!
ما اشتراکات انسانی را انکار نمی‌کنیم ولی این تفاوت‌های فرهنگی چه؟
- آیا احساس یک انسان آمریکایی و یک انسان ایرانی در کلان‌سازه‌هایی چون سلامت روان»، شادکامی»، آرامش»، و رضایت از زندگی» به یک گونه است؟
- او از چه شاد میشود و من از چه؟ او با چه به رضایت می‌رسد و من از چه؟
کدام علم می‌خواهد عهده‌دار مطالعه حالات و نیازهای روانی یک انسان ایرانی اسلامی باشد؟
به نظر شما چقدر می‌توانیم به یافته‌هایِ ترجمه شده‌ی روان‌شناسیِ امروز اعتماد کنیم؟
و چقدر نیازمند تدوین روانشناسی درون فرهنگی و روانشناسی اسلامی هستیم؟
حاج قاسم؛ شخصیتی که از «سلامت» عبور کرد، و در مسیر «طهارت» قرار گرفت
آمریکایی ,یک ,درصد ,انسان ,ایرانی ,روانشناسی ,یک انسان ,با همان ,انسان ایرانی ,و من ,من از
درباره این سایت